Waar ik al meerdere winters over dacht moest er nu maar eens van komen: het schaatsen van de alternatieve elfstedentocht op de Weissensee!

De voorbereiding bestond uit wekelijks 2 keer schaatsen en daarnaast nog 2 keer hardlopen of fietsen. De week voor de tocht heb ik nog meegedaan aan een toertocht op flevo on ice. Prettig om even een ronde van 3km te hebben ipv die 400m rondjes op de ijsbaan. Ik wou toch minimaal 1 keer boven de 100km geschaatst hebben alvorens af te reizen naar de Weissensee. Met 120km in circa 5,5 uur was dat gelukt.

Ik ben meegereisd met een schoolklas uit Purmerend die voor een goed doel schaatsten (http://bsm.psg.nl/).

Het pension waar ik verbleef was grotendeels gevuld met nederlandse schaatsers. Tijdens het dagelijkse ontbijt werden er ervaringen uitgewisseld en uiteraard plannen gemaakt hoeveel er vandaag geschaatst zou worden.

Vrijdag de 23e moest het dan gebeuren. Enigzins gespannen was ik wel, het starten in het donker zag ik enigzins tegenop. Gelukkig was het ijs prima, volgens velen was het in jaren niet zo goed geweest! Om 7uur klinkt het startschot: met ruim 1000 man/vrouw vertrekken we. Wel in verschillende startvakken, want anders zou het ijs het wellicht niet houden:-) De eerste ronde is aftasten, mijn hoofdlampje geeft niet heel veel licht dus op sommige momenten is het op de gok. Na het eind van de 1e ronde zit ik in een behoorlijke groep (circa 30 man) en ik hoop dat ik hier een tijd mee kan schaatsen. Na 3 ronden moet ik toch echt plassen en ik kom niet meer terug in de groep. Daardoor schaats ik een aantal ronden alleen, vervolgens kan ik wel weer lange tijd in een groep meeschaatsen.

Rond 11 uur, na 4 uur schaatsen dus, zit ik op de helft van de afstand (100km). Dat valt me niks tegen, nu moet het toch gaan lukken! Wel begin ik last van kleine pijntjes te krijgen, de enkels en de rug zijn de zwakste schakels. Ook de zon komt erbij en hoewel dat natuurlijk erg prettig is, komt de temperatuur daardoor licht boven het vriespunt en begint het ijs zachter te worden. De laatste 50km is flink doorbijten. In de laatste paar ronden val ik nog een aantal keer door een combinatie van slecht ijs en vermoeidheid. Echter na zo’n 8,5 uur kom ik dolbij over de finish. Het elfstedenkruisje ophalen en op naar het blarenbal!